شعر طنز تربیتی

نوشته شده توسط:علی اکبر علیزاده در | ۰۶ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۹:۲۵ | ۰ دیدگاه

شعر طنز ( یک شیوه تربیتی رایج )

بچه که بودم به من آموختند             فحش نباید بدهی ، گوسفند

      بی ادبی بوده از این خانه دور           حرف رکیکی نزنی بی شعور  ...

بچه ی همسایه به من فحش داد            پند پدر مادرم آمد به یاد

بر دهنش مشت ادب کوفتم                  البته با غیظ و غضب کوفتم

شب که پدر قصه ما را شنید                  نوبت آموزه دوم رسید

پای مرا بست به یک ریسمان              بر کفل و بر کف پایم زنان

گفت نباید به کسی زور گفت            من چه کنم با توی گردن کلفت

تربیتم سیر سعودی گرفت                هیکل من رشد عمودی گرفت

ریش و سبیلی به هم آمیختم             زشت شدم تیغ زدم ریختم

ریختم از صورت خود پشم را                باز عیان کرد پدر خشم را

فرصت اندرز و نصیحت نبود          چاره به جز فحش و فضیحت نبود

گفت:پسر ریش تراشیده ای ؟            نفله مگر دختر ترشیده ای!

کافر حربی شده ای ظاهرا             قرتی و غربی شده ای ظاهرا

بر سر این صورت صافت مباد             مورچه ای می بکند بکس باد

تا نشدی مومن و اهل ثواب                زیر پل و روی مقوا بخواب

رفتم و ریشم که به زانو رسید                 برگشتم نزد پدر رو سپید

دید که تی شرت به تن کرده ام           پارچه ای زرت به تن کرده ام

گفت:مگر پارچه کم داشتی؟            لخت و پتی آمده ای آشتی

این که شمایی پسر بنده نیست         کسوت کفار برازنده نیست

پیرهن و دکمه ی تقوات کو؟                 سبحه و انگشتر و اینهات کو؟

هیزم دوزخ شده ای نره خر؟                 زود برو پیرهنی نو بخر

منحنی تربیتم رشد کرد                       حیثیت و شخصیتم رشد کرد

حاصل این شیوه ارزنده ، من               این من خوش ذوق ولی بد دهن!

    هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...
آخرین مطالب
لینکستان
شاد
mymedia.ir
موضوعات
متن خبری
لیست نرم افزارهای کاربردی

نرم افزار های مورد نیاز

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
با ما در شبکه های اجتماعی همراه باشید:

© تمامی حقوق برای کانی وب محفوظ است.

قدرت گرفته از کانی وب
logo-samandehi